8 Μηνων

Το μωράκι μας έχει μεγαλώσει, πλέον αρχίσει και γίνετε ένα παιδάκι. Μετά από πολλά δάκρυα και πόνο τη νύχτα βγήκαν τα πρώτα μας 2 δοντάκια. Καταλαβαίνει και επεξεργάζεται τα πάντα γύρο του. Όταν βλέπει καινούρια πρόσωπα με κοιτάει έμενα πρώτα σαν να θέλει έγκριση και μετά χαμογελάει (μα τι λες πάντα χαμογελάει) νιώθω τόσο γεμάτη και ευτυχισμένη και εύχομαι να κρατήσει όλο αυτό. Σήμερα βρέχει αλλά  μέσα μου έχει λιακάδα. Κοιμόμαστε όλοι μαζί στο κρεβάτι και δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα (έχανα πολλά τόσα χρόνια αλλά άξιζε να περιμένω).
Θέλω να ρουφιξω τιην καθε στιγμη μαζι του.

Σκεψεις

Διαβασα κατι πολυ ωραιο "Ο Peter Marshall είχε πει: «Όταν ποθούμε ζωή χωρίς δυσκολίες, να μας θυμίζεις ότι οι βελανιδιές γίνονται δυνατές με αντίθετους ανέμους και τα διαμάντια δημιουργούνται υπό πίεση.»(thanks to aspaonline)

 Με εβαλε σε σκεψεις για το μωρακη μου. Πρεπει να ειμαστε κοντα του αλλα συγχρονος να τον αφησουμε ελευθερο να σκεφτει,να πειραματιστει,να πεσει κατω, να χτυπαει αλλα εμεις απλα να του δωσουμε το χερι να σηκωθει αν μας το ζητησει και οχι να τον σηκωσουμε εμεις. Ειναι λιγο δυσκολο τωρα γιατι ειναι μολις 11 μηνων αλλα θα γινει ακομα πιο δυσκολο αν δεν σταματισω να τρεχω πισο του με το παραμικρο(χρειαζετε πολυ δουλεια απο μας).

Οποτε δουλεια με μενα πρωτα ...good start then