Το μωράκι μας έχει μεγαλώσει, πλέον αρχίσει και γίνετε ένα παιδάκι. Μετά από πολλά δάκρυα και πόνο τη νύχτα βγήκαν τα πρώτα μας 2 δοντάκια. Καταλαβαίνει και επεξεργάζεται τα πάντα γύρο του. Όταν βλέπει καινούρια πρόσωπα με κοιτάει έμενα πρώτα σαν να θέλει έγκριση και μετά χαμογελάει (μα τι λες πάντα χαμογελάει) νιώθω τόσο γεμάτη και ευτυχισμένη και εύχομαι να κρατήσει όλο αυτό. Σήμερα βρέχει αλλά μέσα μου έχει λιακάδα. Κοιμόμαστε όλοι μαζί στο κρεβάτι και δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα (έχανα πολλά τόσα χρόνια αλλά άξιζε να περιμένω).
Θέλω να ρουφιξω τιην καθε στιγμη μαζι του.
No comments:
Post a Comment